ağartmaq — f. 1. Ağ rəngə boyamaq, ağ rəng çəkmək. Divarları ağartmaq. Tavanı ağartmaq. Kətan tufliləri ağartmaq. // Ağ şeyə sürtüb batırmaq. Üst başını divara sürtüb ağartmaq. 2. Soldurmaq, rəngini qaçırtmaq. Günün altında çox gəzib paltarını ağartmaq. 3.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağartdırmaq — «Ağartmaq»dan icb. Divarları ağartdırmaq. – <Evin qadınları> mis qab qacağı qalayçıya göndərib ağartdırar, saxsı qab qacağı quyu üstə töküb . . pak edərdilər. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
diş — is. 1. Yeyilən şeyi tutmaq, dişləmək, xırdalamaq və çeynəmək üçün ağızda olan sümük törəmə. Uşağın dişi çıxır. Dişi ağrımaq. Dişi ilə tutmaq. Dişi ilə qoparmaq. Dişi qamaşmaq. Dişlərini xırçıldatmaq. Ağıl dişi – iyirmi yaşdan sonra çıxan axırıncı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
açmaq — f. 1. Qapalı bir şeyin qapağını və s. ni qaldırmaq, götürmək, çıxartmaq. Qazanın ağzını açmaq. Qutunu açmaq. Sandığın qapağını açmaq. // Örtülü bir şeyin örtüyünü qaldırmaq, götürmək, çılpaq etmək. Döşünü açmaq. Başını açmaq. – Niqabın üzdən aç,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saç — is. İnsanın başında bitən tüklər. Qara saç. Xurmayı saç. – Külək <Dürrənin> qumral saçını üz gözünə çırpırdı. S. Vəliyev. <Nərgiz> anasının ona ilk dəfə saç hördüyünü xatırlayırdı. B. Bayramov. // Hörük. <Koroğlu:> Siyah saçlar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saç-saqqal — is. Başda, üzdə olan tüklər. Saç saqqalını vurdurmaq. – <Hüseyn:> Mən sizi 6 7 ay əvvəl bir kişi ilə bərabər gəzən görərdim. Onun yıpranmış vücudu, bozarmış saç saqqalı yaşının əllidən artıqlığını bildirirdi. S. H.. Saç saqqalında bir dənə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saç-birçək — top. Başda olan saçın, birçəyin hamısı. ◊ Saç birçək ağartmaq – bax saç ağartmaq. Saç birçək dalaşmaq (qoymamaq) – bax saçyolmaya çıxmaq. <Səttar bəy:> Əlavə, Fatma xala ilə Çiçək xanım küçədə saçbirçək dalaşıblar. N. V.. Saçı birçəyi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saqqal — is. 1. Kişilərin üzündə və alt çənələrinin üstündə bitən tüklər. Uzun saqqal. Saqqal qoymaq. – <Məşədi İbad:> Hə. . . Çünki mən saqqalıma həna qoyuram, elə bildim ki, sən də saçına həna qoyursan. Ü. H.. <Musa:> Saqqal yalnız üzü örtən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
